[dropcap]Β[/dropcap]λέπεις επάνω στο βουνό σπιτάκια σκορπισμένα
πέρα σε όμορφη πλαγιά μαζί αγκαλιασμένα
με τ’ αεράκι του βουνού και της δροσιάς τα βρύα
με τη λαλιά του αηδονιού και τα νερά τα κρύα.
[dropcap]Ε[/dropcap] δώ σ’ αυτό το όραμα της φύσεως το θαύμα
ξεχνάς του κόσμου τη βοή και της ζωής το τραύμα.
Στο Κατουρέλι ξεδιψάς κ’ ύστερα στα σπλιθάρια
απολαμβάνεις τα νερά που τρέχουνε καθάρια.
[dropcap]Ρ[/dropcap]υάκια ξάστερα γλυκά κι όμορφα καλαρύζουν
δροσιά, ζωή και δύναμη στο πράσινο σκορπίζουν
και στα κηπάκια τα μικρά με τις γλυκές ντομάτες
πλέκουν παντού κολοκυθιές σ’ αυλάκια και σε φράχτες.
[dropcap]Ρ[/dropcap]άχες μαζί και Πουρναριά παίρνουνε άλλη χάρη
στης νύχτας το περπάτημα απ’ το χλωμό φεγγάρι.
Ρομαντικό σε κάνουνε του ουρανού τ’ αστέρια
της γης τ’ αγριολούλουδα τα δροσερά αγέρια.
[dropcap]Ο[/dropcap]λα τα δένδρα θαλερά αφήνουν τις σκιές τους
στο φως της μέρας σκοτεινές και μέσα στις δροσιές τους
ακούς μια γλώσσα ειδική που δεν της μοιάζει άλλη
που ’ναι γεμάτη μουσική απ’ το πουλί που ψάλλει.
[dropcap]Ι[/dropcap]σια, ψηλά τα έλατα τον ουρανό κοιτάζουν
μες τις δροσιές τις πρωινές που στα κλαδιά σταλάζουν
κ’ οι λεύκες οι αλύγιστες στον αλαφρό αέρα
τρέμουν και το τρεμούλιασμα το βλέπεις από πέρα
[dropcap]Α[/dropcap]πό την κρύα την πηγή την όμορφη τη Φτέρη
και σαν ψιθύρισμα τ’ ακούς από το Κατουρέλι.
Είναι πηγές με πράσινο χειμώνα-καλοκαίρι
φθινόπωρο και άνοιξη δεν έχουν άλλο ταίρι!
Μάιος του 1968
Β. Γ. Βλαχάκος
