Αγαπητέ Νίκο,
Μ’ αυτές τις λίγες λιτές γραμμές επέλεξα να σ’ αποχαιρετίσω τόσον εκ μέρους μου, όσο κι’ εκ μέρους όλων εκείνων που είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν αλλά κι’ εκείνων που δεν σε γνώρισαν ποτέ αλλά είχαν ακούσει από άλλους.
Η αλήθεια είναι , πως δεν είναι εύκολο να πεις Αντίο, στον άνθρωπο με την ξεχωριστή προσωπικότητα, το σπάανο ήθος, την αξιοπρέπεια, την ανυρωπιά, την αγάπη, την ευγένεια, την λεπτότητα και το σπάνιο χαμόγελο.
Από χτες Νίκο, ολόκληρη η κοινωνία της Βοστώνης, του Βασσαρά και όχι μόνο έγιναν φτωχότερες πνευματικά και ανθρωπιστικά και θρηνούν απαρηγόρητα τον αναντικατάστατο φίλο, συγγενή, πατριώτη, που ο αιφνίδιος θάνατός σου μας άφησε όλους άναυδους.
¨Ησουν ο ‘ανθρωπος, που έδινε απλόχειρα την αγάπη, και με την ατόφια έμφυτη ευγένεια της ψυχής σου, αγκάλιαζες τον καθένα από μας εγκάρδια και τόσο ζεστά και στοργικά. Ευχαριστούμε Νίκο, για όλα όσα έκανες για όλους και για τον καθένα χωριστά. Ας πάρεις μαζί σου στη γειτονιά των Αγγέλων την δική μας αγάπη σαν φυλακτό να σε φυλά.
Μεγάλος ο πόνος και βαρειά η θλίψι μας, σ’ αυτόν τον ύστατο αποχαιρετισμό, για όλους εμάς, τους αληθινούς σου φίλους, γιατί είχες το χάρισμα των ξεχωριστών ανθρώπων, που έχουν αποφασίσει ότι η ζωή αξίζει, όταν δημιουργείς, όταν αισυάνεσαι, όταν αγων’ιζεσαι και όταν προσφέρεις.
Η λέξη αδύνατον, στο λεξιολόγιο σου, ήταν άγνωστη. Αγωνιζόσουν με εντιμότητα, αξιοπρέπεια και ασίγαστο πάθος τόσο στον οικογενειακό, όσο και στο κοινωνικό στίβο, υπερβαίνοντας κατά κανόνα, τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Αξέχαστε μας φίλε, υπήρξες άτομο ξεχωριστό και σπάνιο, προικισμένος με του κόσμου τα χαρίσματα. Σε διέκρινε ευφυϊα, και ευθυκρισία, η απλότητα στους τρόπους, η άφατη καλοσύνη και αγάπη στο συνάνθρωπο. Η καρδιά σου χωρούσε τον κόσμο όλο, η ειλικρίνεια σου ήταν αφοπλιστική και πάντα ανόρθωνες το ανάστημά σου για να υποστηρίξεις την αλήθεια και την καλοσύνη.
« Μακαρία η οδός ην πορεύεις σήμερον»
Αιωνία σου η μνήμη.
Σταύρος Ροντήρης.
