Με τον απόηχο του τραγουδιού της αλησμόνητης Σοφίας Βέμπου,
«Χωριό μου, χωριουδάκι μου», έτρεξα νοερά και στο δικό μου το χωριό.
Όσο μακριά κι’ αν είμαι, πάντα αγναντεύω Βασσαρά
Στον ύπνο μου, στον ξύπνιο μου, ακόμα και στον ίσκιο μου
Και δεν είμαι μοναχός, μαζί με όλους κείνους απ’ το χωριό
Που στα ξένα σκορπιστήκαν, αλλά ποτέ δεν ξεχαστήκαν.
Με λαχτάρα στην καρδιά και κάθ’ ημέρα που περνά
Ο νούς μου πάντα προσπαθεί και πολύ μ’ απασχολεί
Να βρεί πιό χρόνο, ή πιό μήνα, ή πιά μέρα θα μπορέσω
Το χωριό μου ν’ αγναντεύσω και στην αγκάλη του να πέσω.
Να βρεθώ μαζί με όσους, ήξερα και μεγάλωσα μαζί
Για λίγες μέρες, για λίγες ώρες εκεί στο μαγαζί
Τα ποτήρια να τσουγρίσουμε και μαζί να τραγουδήσουμε
Τραγούδια της πατρίδας, τραγούδια απ’ το χωριό
Κι’ αν τα κότσια αντέχουνε, να ρίξουμε κανά χορό.
Ο Βασσαραίος.
