Μερική Άποψι του χωριού, με την Κουκουνέϊκη Λάκκα ν’απλώνεται μπροστά.
Όπως πληροφορούμεθα απο το έγκριτο βιβλίο του συμπατριώτου μας Αγησιλάου Σγουρίτσα «Βασσαράς-Βέρροια» το όνομα Βασσαράς κατά κύριον λόγον προέρχεται απο το όνομα του θεού Βάκχου, που Κεντρικός δρόμος που διασχίζει το χωριό.κατά την μυθολογία ήταν θεός του οίνου. 
Κι`επειδή η περιοχή του Βασσαρά ήταν κατάφυτη από αμπελώνες και ως εκ τούτου παρήγαγε μεγάλη πασότητα οίνου, πήρε το όνομα του θεού Βάκχου και γι`αυτό αρχικά ελέγετο Βακχαράς κι`έπειτα έγινε Βασσαράς. Ένας άλλος λόγος που πιστεύομε ότι τ`όνομα Βασσαράς προήλθε απο το Βάκχος ειναι ότι, τα παλαιότερα χρόνια ευρέθησαν διάφορα αγάλματα και πήλινα τεμάχια στην περιοχή «Ζευγαλατειό» που μαρτυρούσαν την ύπαρξη ναού αφιερωμένου στο Διόνυσο ή Βάκχον. Από τις διάφορες ενδείξεις, πιστεύομε ότι το Ζευγαλατειό ήταν το κέντρο ή το πιό αριστοκρατικό της εποχής εκείνης, που μαζί με τα υπόλοιπα όπως της Μαυρίλας, του Αμπελακίου, της Περραίας και άλλων τέτοιων μικρών συνοικισμών απετέλεσαν τον Βασσαρά. Στη θέση του σημερινού Βασσαρά, άρχισε να κτίζεται στις αρχές του 18ου αιώνα, αρχής γενομένης απο την περιοχή γύρω απο την εκκλησία της Ευαγγελίστριας και βαθμηδόν επεξετάθη το χωριό προς τα κάτω και τα άλλα γύρω μέρη. Το πρώτο δε σπίτι που εκτίσθη, λένε, ότι ειναι το Νικολετέϊκο Πυργάκι. Απο διάφορες κατα καιρούς πρόχειρες ανακαλύψεις βλέπομε ότι, όχι μόνο υπήρχε μεγαλοπρεπής ναός εκει στην περιοχή του Ζευγαλατειού, αλλά και λουτρό
για τα μπάνια και σωλήνες υδραγωγείου, που φανερώνουν ότι έφερναν νερό απο την πηγή του Καμαριού. Εις το Ζευγαλατειό, εκτός των ερειπίων του λουτρού, του οποίου ο τοίχος προεξέχει περίπου ενα μέτρο πάνω απο την επιφάνεια του εδάφους, σώζωνται και πολλά θεμέλια σπιτιών, όπως και πολλά τεμάχια πήλινων αντικειμένων.
Καλό θα είτανε ν`αναφέρομε ενα περιστατικό που δείχνει καθαρά την παραγωγή και μάλιστα την αρίστη παραγωγή κρασιού στο Βασσαρά. Κάθε Σάββατο στο Μυστρά εγίνετο παζάρι, όπως γίνεται σήμερα η λαχαναγορά στη Σπάρτη και όταν οι Βασσαραίοι έφερναν να πουλήσουν τα κρασιά τους, οι υπόλοιποι απο τις άλλες περιοχές προσπαθούσαν να τα δώσουν όσο κι`όσο διότι εν συγκρίσει με τα Βασσαραίϊκα τα δικά τους δεν άξιζαν τίποτα.