Το καλοκαίρι του 1950 ήλθαν στο Βασσαρά οι ομογενείς απ`το Σικάγο, Γεώργιος Γκιούρας, Κων/τίνος Σακελλάρης και Ιωάννης Αναστ. Σταυρόπουλος, ως εκπρόσωποι του εκεί συλλόγου Βασσαραίων, με εντολήν να συνενοηθούν με την Κοινότητα και τους κατοίκους του χωριού και να δαπανήσουν ενα ποσόν των 2.000 δολλαρίων για να γίνει ενα καλό και αναγκαίο έργο στο χωριό. Πράγματι, σε γενική συγκέντρωση όλων, απεφασίσθη ν`αρχίσουν οι εργασίες για να έλθει το νερό του Καμαριού.
Αφου έγιναν όλες οι προεργασίες προς όλες τις κατευθύνσεις, τον Αύγουστο του 1950, με επικεφαλής τον Νομάρχη Λακωνίας, τους εκπροσώπους του συλλόγου, το Κοινοτικό συμβούλιο και όλους τους κατοίκους του χωριού, συγκεντώθηκαν όλοι στον κάμπο κι`ετελέσθη αγιασμός, απο τον αείμνηστο εφημέριο του χωριού μας Δημήτριον Μαμουνά (παπα-Δημήτρη) και τους ιεροψάλτες Νικόλαο Θεοδωρακόπουλο και Δημητράκη Ροντήρη, προς ευόδωση του έργου κι`αφού εκτύπησε τηνπρώτη ξηναρειά ο Νομάρχης, υποσχέθηκε και το συμβολικό ποσόν των 500 χιλιάδων δραχμών απο το ταμείο της Νομαρχίας, για ν`αρχίσει η κατασκευή της δεξαμενής στο Καμάρι. Την ίδια στιγμή όλοι οι κάτοικοι ξεχύθηκαν με ορμή κατά μήκος του κάμπου κι`άρχισαν ν`ανοίγουν τα χαντάκια. Τόση ήταν η μανία και η θέληση όλων να έλθει το νερό στο χωριό, ώστε σε τρείς ημέρες τα χαντάκια είχαν φτάσει μέχρι το σχολείο. Εν τω μεταξύ, άρχισαν να έρχονται χρήματα απο παντού με πρώτον το σύλλογο Βοστώνης, Σικάγου και άλλους μεμονωμένους πατριώτες απο όλα τα σημεία του κόσμου, για το έργο αυτό. Ετσι με γρήγορες προσπάθειες κι`ενέργειες πολλών, καταφτάνουν στο χωριό 6.606 μέτρα σωλήνες και δάνειο στην κοινότητα 100 εκκατομυρίων δραχμών να πληρωθούν οι σωλήνες, το οποίο δάνειο, ποτέ δεν πληρώθηκε, γιατί αργότερα χαρίστηκε απο το κράτος,
Ήταν πολύ συγκινητικό και συγχρώνως πολύ θεαματικό συμβάν για τα χρόνια εκείνα, να βλέπεις μια φάλαγγα απο δεκα πέντε περίπου φορτηγά, φορτωμένα με σωλήνες, να φτάνουν στον κάμπο, όπου τα περίμεναν οι Βασσαραίοι με επικεφαλής τον πρόεδρο της κοινότητος Διαμαντή Μανέτα και σε αστραπή χρόνου, δηλαδή σε μια μέρα μόνο, ξεφορτώθηκαν οι σωλήνες κι`απλώθηκαν δίπλα στα ανοιγμένα ήδη χαντάκια. Επίσης είχε κατασκευαστεί και η δεξαμενή στο χωριό κι`ετσι γρήγορα-γρήγορα άρχισε η σύνδεση των σωλήνων απο ειδικούς τεχνίτες και το Σεπτέμβριο του 1951 το νερό άρχισε να τρέχει απο διάφορες βρύσες μέσα στο χωριό, φέροντας συγχρώνως μεγάλη ανακούφιση στους κατοίκους, που τόσο υπέφεραν για τόσα χρόνια. Αργότερα με την προσθήκη και άλλων πηγών, όπως Αγιου-Κων/τίνου, Τούρκας κλπ, το νερό έγινε άφθονο κι`άρχισε σιγά-σιγά να μπαίνει στα σπίτια των κατοίκων, που εκτος της οικιακής χρήσεως, έρχισε να χρησιμοποιήται και για το πότισμα των κήπων, προσφέροντας άλλη μια ανακούφιση που εδω και λίγο καιρό μόνο σαν όνειρο το εφαντάζοντο.
 |
|
Εδώ φαίνονται μερικοί Βασσαραίοι από το γενικό ξεσηκωμό όλων των κατοίκων γιά να ανοίξουν τις γράνες και να φέρουν το πολυπόθυτο νερό μέσα στο χωριό.
|
 |
|
Μία από τίς πρώτες βρύσες, στην περιοχή του Καλιαβά το Πηγάδι, φέρνοντας πλέον το νερό στο χωριό προσφέροντας μεγάλη ανακούφιση στοθς κατοίκους του.
|
 |
|
Άντρες και γυναίκες σκάβουν ακούραστα ν’ανοίξουν τις γράνες γιά να έρθει στο χωριό το πολυπόθητο νερό.
|